Çocuk yıldızların ergenliğe geçiş süreçleri, yaşadıkları travmaların yetişkinlikteki tesirleri ve mesleksel zorlukları inceleyen “Çocuk Yıldızlar” belgeselinin galası Atatürk Kültür Merkezi (AKM) Yeşilçam Sineması’nda gerçekleştirildi.
Filmin direktörlüğünü üstlenen Burak Gülgen, yapımcılık vazifesini ise Vega Sinema Yapım ve Gökhan Mumcu ile birlikte yürüttü.
Uzman psikolog görüşleriyle desteklenen belgeselde, çocuk yıldızların aile dinamikleri, toplum içindeki algıları ve mesleklerine devam etmeleri üzere bahisler üzerinde duruluyor.
1980’li yılların çocuk yıldızlarından, üretimci ve direktör Burak Gülgen, AA muhabirine yaptığı açıklamada, belgeseli yapmaya 2014’te karar verdiğini lakin çeşitli nedenlerden ötürü o periyot çekimlerin gerçekleşmediğini söyledi.
Gülgen, proje için gerekli maddi takviyesi bulmakta zorlandıklarını vurgulayarak, “Projeyi rafa kaldırmıştım. Gökhan Mumcu, benim çok eski arkadaşım ve dostum. Projeyi biliyordu ve ‘Belgeseli birlikte yapalım.’ dedi. Hususumuz hayli spesifik bir sıkıntı olduğu için sponsor ya da kurumsal dayanak bulmakta zorlandık. Kendi yağımızda kavrularak belgeselin çekimlerini gerçekleştirdik. Projede birçok arkadaşımızın katkısı oldu ve imece yöntemiyle sürecimizi tamamladık. Bugün de izleyiciyle buluşacağız ve umuyorum seyircinin beğenisini kazanırız.” dedi.
“Dizi kesiminde, eskiye göre çok daha yabanî ve yıpratıcı bir süreç içindeyiz”
Kendisinin de daha evvel kesim içinde yer alan bir çocuk yıldız olduğunu aktaran Gülgen, “Proje tasarımcısı ve yönetmeni olmama karşın, belgeselin tarafsızlığını korumak için soruna ferdî deneyimimi ön planda tutmayarak bakmaya çalıştım. Projedeki temel maksadım, benden evvel tıpkı yolda yürüyen ağabeylerim ve ablalarımla misal bir tecrübeyi yaşayıp yaşamadığımızı öğrenmekti.” tabirlerini kullandı.
Gülgen, çocuk yıldızların Türk sineması ve dizi kesiminin farklı devirlerine baktığını kelamlarına ekleyerek, şunları kaydetti:
“Çalışmamızda kesimin 1960, 1970, 1980’ler ve en değerlisi şu andaki durumunu anlatmaya çalışıyoruz. Günümüzde, bilhassa de dizi bölümünde, eskiye göre çok daha yabanî ve yıpratıcı bir süreç içindeyiz. Hasebiyle hem tarihî bir öykü anlatıyoruz hem de problemin günümüzde devam eden boyutlarına ya da yansımalarına odaklanmış oluyoruz. Belgeselde, Oyuncular Sendikasının çocuk oyuncularla ilgili yaptığı hukukî çalışmaları da o devir halkın bu sinemalara neden ilgi duyduğunu da anlamaya çalıştık.”
Eserde geçmişten bugüne kesimin içinde yer alanlar kadar, oyunculuğa devam etmemiş isimlerin de öyküsünü anlattığının altını çizen Gülgen, “Projemizde, konuştuğumuz isimlere, ‘Bir daha olsa tekrar oyuncu olur muydunuz?’ ve ‘Çocuğunuzun bu işi yapmasını ister miydiniz?’ diye iki kıymetli soru sorduk. Burada çoğunluk birinci soruya, ‘Evet, yapardım.’, ikincisine ise, ‘Hayır, yaptırmazdım.’ yanıtlarını verdi. Bu manada belgeselde, çocuğunu şöhret yapmaya çalışan, ajans ajans gezdiren aileleri, bu halleriyle çocuklarına güzellik mi yoksa kötülük mü yaptıklarını düşünmeye çağırdık.” tabirini kullandı.
“Yeşilçam oyuncalarıyla yola çıktık”
Belgeselin yapımcılarından ve tıpkı vakitte imaj direktörlüğünü yapan oyuncu Gökhan Mumcu, 1999’dan bu yana hem oyuncu hem de üretimci olarak dalın içinde olduğunu lisana getirdi.
Mumcu, çocuk oyuncuların, sinema ve dizi kesiminde maruz kaldıkları çeşitli durumlara vurgu yaparak, şu bilgileri verdi:
“Burada yaşadığımız ya da şahit olduğumuz birçok hadiseyi tolere edebiliyorsunuz. Sette sessiz kalamadığım tek husus ise çocuklara karşı gösterilen tutumdu. Çocuklara karşı makus ya da negatif bir duruma karşı sesinizi yükseltmeniz pek güzel karşılanan bir durum değildi. Elimizden geldiğince çocukların setlerde daha düzgün kurallarda çalışması için ön ayak olmaya çalıştım. Ama bunun, oturduğu yerden bir şeyler yapma ve taşın altına elini koymama manasına geldiğini fark ettim. Burak’ın projesini uzun vakittir biliyordum ve çocuk oyuncular için gerçek bir şeyler yapmak ismine bu projenin bir kesimi olmaya karar verdim.”
Projenin belgesel olarak tasarlandığına dikkati çeken Mumcu, “Eğer projeyi bir sinema olarak çekseydik günümüz oyuncularını çalışmamıza ikna edemezdik. Zira onlar hala dalın içerisinde yer alıyor ve bundan ötürü sıkıntıya objektif bir halde bakamayacaklardı. Bu yüzden Yeşilçam oyuncalarıyla yola çıktık. Çünkü onlar her manada daha özgür bir durumda. Onlardan istediğimiz temel şey ise o gün maruz kaldıkları durumları anlatarak bugünün çocuklarına ayna tutmalarıydı.” görüşlerine yer verdi.
Gökhan Mumcu, belgeselde en büyük aynayı ailelere tuttuklarını lisana getirerek, şöyle devam etti:
“Belgeselimizin temel gayelerinden birisi, ‘Oyuncu çocukları kendi ailelerinden nasıl koruyacağız?’ sorusuna karşılık bulmaktı. Kesimden elde edilen kazanımlar temel olarak ailelere gidiyor. Çocuklara ise günün sonunda kendilerine verilen küçük armağanlarla yetinmek kalıyor. En fazla, okula daha az gitmek üzere avantajlara sahip oluyorlar. Burada kıymetli bir finansal döngü kelam konusu. Dahası, unuttuğumuz temel konu, o çocukların rafta duran bir ışık ayağı olmadıklarıdır. Sen o çocuğu, sağını solunu mıncıklayıp ağlatarak ya da gıdıklayıp güldürerek sahneye çıkartamazsın. Bu sana ilişkin bir özgürlük değil. Birinci evvel sen çocuğuna sahip çıkacaksın ki o çocuk rejisöründen yapımcısına kadar herkesten hak ettiği saygıyı duysun.”
“Şimdiki çocuk oyuncular daha şanssız”
Oyuncu ve seslendirme sanatkarı Nilgün Kasapbaşoğlu ise belgeselin kendisi için çok büyük bir mana söz ettiğini belirterek, “Bir çocuk yıldız olarak 11 sinemada oynadım. Daha sonra ise Türk sinemasında, ‘Ayşecik’ ve ‘Ömercik’ hariç birçok çocuk karaktere sesimi verdim. ‘Canım Kardeşim’, ‘Kahraman Kral’, ‘Gülşah’, ‘Küçük Ceylan’ bunlardan yalnızca bir kaçı. Münasebetiyle bu proje beni geçmişime götürdü ve hayatımda daima tatlı bir anı olarak kalacak.” diye konuştu.
Kasapbaşoğlu, çocuk yıldız olarak büyük bir düşünceye maruz kalmadığını aktararak, “Benim o vakitler sette öğlen uykumun vakti muhakkaktı. Gece geç saatlere kadar çalıştırılmazdım. Öğlen yemeğinden sonra sahnelerim çekilmezdi. Şimdiki çocuk oyuncular daha şanssız.” dedi.
Çocuk oyuncular için ailenin çok değerli bir yerde durduğunu kaydeden Kasapbaşoğlu, şöyle devam etti:
“Bizim vaktimizde o denli psikologlar, pedagoglar yoktu. Biz, televizyonun olmadığı, yalnızca sinemanın olduğu bir periyodun meşhur çocuklarıydık. Burada ortaya çok büyük bir ruhsal sorunlar çıkabilirdi. O vakitler herkes sana çok farklı bakıyor. Annem ve babam, beni öbür çocuklardan hiç ayırmayarak bu durumun önüne geçti. Ailem ortaya çıkacak problemleri, beni olağan bir çocuk üzere yetiştirerek, çok hoş bir biçimde halletmiş. Akranlarım üzere okula yürüyerek gittim, annemin koyduğu beslenmeyi yedim. Bana da başka çocuklar üzere yalnızca bayramlarda ayakkabı ve elbise alındı. O yüzden annem ve babamı bu hakikat hallerinden ötürü, bir defa daha rahmetle anıyorum.”
Uzm. Psk. Aslıhan Arıkan Dikçe, Av. Dr. Aysel Gülle, Burçak Cihan, Gamze Dar, Gülşah Alkoçlar, Kahraman Kıral, Mine Çayıroğlu, Necip Sarıcı, Nilgün Kasapbaşoğlu, Parla Şenol, Yeşim Girgin ve Memduh Ün’e yer verilen belgeselin, jenerik müziği ise Volkan Başaran tarafından seslendirildi.
Kaynak: Son Dakika
